Ze względu na bliskie kontakty ze zwierzętami domowymi, dość łatwo możemy zarazić się różnymi chorobami. Współcześnie znamy ok. 200 chorób pochodzących od zwierząt. Aby zapobiec zarażeniu, wystarczy przestrzegać podstawowych zasad higieny i przed każdym posiłkiem myć dokładnie ręce. Ryzyko zakażenia jest również niższe u zwierząt przebywających zazwyczaj w domu, niż u wypuszczanych samotnie na świeże powietrze. Jednak bardzo trudno wykluczyć, że zwierzę nie było zarażone jeszcze przed przyniesieniem do domu. W niektórych przypadkach choroby przebiegają bowiem bezobjawowo.
WŚCIEKLIZNA
ŹRÓDŁO ZAKAŻENIA: pies, kot
SPRAWCA: Rabies virus (RABV)
Wścieklizna jest bardzo niebezpieczną i współcześnie ciągle jeszcze nieuleczalną wirusową chorobą zakaźną ośrodkowego układu nerwowego zwierząt, groźną również dla człowieka. Sprawcą choroby jest Rabies virus, przenoszony przez ugryzienie lub oślinienie uszkodzonej skóry. Po przeniknięciu do ciała wirus przenosi się wzdłuż obwodowego układu nerwowego, w wyniku transportu aksonalnego aż do mózgu. Odległość miejsca zakażenia od mózgu jest równa okresowi inkubacji, który w większości przypadków wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy. Po zaatakowaniu mózgu pojawiają się ciężkie objawy, obejmujące zmiany zachowania, drażliwość, agresję, a w końcu paraliż. Przebieg choroby jest wówczas bardzo dramatyczny i w tak późnym stadium jest to choroba nieuleczalna - pacjent po kilku dniach umiera. Jedyną możliwością zapobiegnięcia śmiertelnym skutkom wścieklizny jest podanie szczepionki i przeciwciał wścieklizny zaraz po ataku zarażonego zwierzęcia.
TOKSOKAROZA
ŹRÓDŁO ZAKAŻENIA: pies, kot SPRAWCA: glista psia (Toxocara canis) i glista kocia (Toxocara cati)
Kolejną chorobą pasożytniczą jest toksokaroza, którą możemy się zarazić przez spożycie jajeczek glisty z rodzaju Toxocara. Do zakażenia może dojść przez spożycie nieumytych warzyw lub przez kontakt z psimi lub kocimi odchodami. W kale mogą znajdować się setki tysięcy jajeczek pasożytów, które potrafią przeżyć w glebie nawet kilka lat. Dzieci mogą się łatwo zarazić w piaskownicy, a dorośli np. podczas prac ogrodowych. W jelitach człowieka z jajeczek rozwijają się larwy, które przez ścianę jelita do-stają się do naczyń i wędrują do wątroby, a następnie rozprzestrzeniają się po całym ciele. Najczęściej pojawiają się w mięśniach, mózgu i oczach. W zależności od zaatakowanych tkanek rozróżniamy trzy podstawowe typy toksokarozy: trzewną, oczną i mózgową. Wyjątkowo niebezpieczną formą, która może skutkować nawet ślepotą, jest typ oczny. Okres j inkubacyjny toksokarozy ocznej może trwać nawet kilka lat. Czasem larwy nie muszą wywoływać żadnych ciężkich objawów i mogą zostać wykryte dopiero przez badanie kliniczne. Niekiedy choroba może objawiać się powiększonymi węzłami chłonnymi, śledzioną, wątrobą, bólem stawów, gorączką lub nieprzyjemną pokrzywką.
GRZYBICA SKÓRY
ŹRÓDŁO ZAKAŻENIA: pies, kot SPRAWCA: Microsporum canis, Microsporum, Trichophyton
Grzybice skórne to nieprzyjemne choroby skóry, sierści i pazurów zwierząt. Kolonie pleśni, które wywołują zakażenie, znajdują się wszędzie w otaczającym nas świecie, a u zwierząt z silnym układem odpornościowym mogą mieć przebieg bezobjawowy.
TOKSOPLAZMOZA
ŹRÓDŁO ZAKAŻENIA: kot
SPRAWCA: Toxoplasma gondii
Toksoplazmoza jest pasożytniczą chorobą zakaźną, dotykającą zwierzęta i ludzi. Wywołuje ją pasożyt wewnątrzkomórkowy Toxoplasma gondii. Jego cykl życia obejmuje zmianę żywiciela pośredniego na ostatecznego. W formie wegetatywnej może zaatakować jakąkolwiek komórkę stałocieplnego kręgowca, a człowiek może zarazić się nim poprzez spożycie surowego mięsa. Żywicielem ostatecznym pasożyta są zwierzęta kotowate, a najczęstszym źródłem zakażenia przez człowieka są kocie odchody. Istnieje również wrodzona toksoplazmoza, która przenoszona jest z łożyska matki na płód, który jest całkowicie bezbronny. Może to prowadzić do poronień lub uszkodzenia płodu. Dlatego kobietom w ciąży, zwłaszcza w pierwszym i drugim trymestrze, odradza się oczyszczania kuwet domowych kotów. U większości zdrowych osób choroba ma przebieg bezobjawowy, przypominający chorobę wirusową lub anginę. U starszych i osłabionych osób może pojawiać się gorączka, bóle mięśni, bóle głowy, zmęczenie, zaburzenia snu, powiększenie węzłów chłonnych lub zapalenie siatkówki. Choroba ma również wpływ na psychikę, a pacjent nagle traci „czujność”. Tym sposobem toksoplazmoza sprawia, że mysz pozwoli zjeść się kotu, czyli ostatecznemu żywicielowi. Po fazie ostrych objawów przechodzi do fazy uśpienia, znika z krwi i wegetuje w tkankach nerwowych w formie cyst tkankowych, nawet przez całe życie ostatecznego żywiciela.
LEPTOSPIROZA
ŹRÓDŁO ZAKAŻENIA: pies
SPRAWCA: krętki z rodzaju Leptospira
Leptospiroza jest wysoce zakaźną chorobą, wywoływaną przez bakterie Leptospira. Mają one kształt spirali i należą do typowych krętków. Współcześnie znamy ponad 150 różnych typów leptospirozy. Dla człowieka najniebezpieczniejsze są bakterie z gatunku Leptospira interrogans. Zarażenie odbywa się przez kontakt z wodą, glebą lub pożywieniem, które zostały zanieczyszczone moczem, śliną lub wydzieliną z nosa zakażonego zwierzęcia. Do wnętrza organizmu bakterie dostają się przez układ trawienny oraz przez uszkodzony naskórek. Podczas gdy u psa choroba objawia się, zależnie od gatunku bakterii, zaburzeniem czynności wątroby, nerek lub naczyń krwionośnych i jest śmiertelna, u człowieka może dawać liczne objawy lub przebiegać zupełnie niezauważalnie. Wszytko zależy od wieku, stanu zdrowia oraz gatunku i ilości bakterii Leptospira. W przypadku zakażenia agresywnym gatunkiem Leptospira icterohaemorrhagiae dochodzi do uszkodzenia wątroby, któremu towarzyszy choroba Weila; może dojść również do uszkodzenia nerek i zaburzenia krzepliwości krwi.
Komentarze
0 comment