Gdy zjadasz cokolwiek - batonik, jabłko, obiad dwudaniowy - w twojej krwi podnosi się poziom cukru (glukozy). To sygnał dla trzustki, że trzeba zacząć produkować insulinę. Hormon ten działa jak klucz, który otwiera „komórkowe” bramy. Dzięki niemu glukoza z krwi przedostaje się do komórki i tam zamieniana jest w energię. Gdy jesteś zdrowa, mechanizm ten działa sprawnie, a poziom cukru we krwi utrzymuje się w granicach normy. Jednak z upływem czasu, jeśli prowadzisz mało aktywny tryb życia i przybierasz na wadze, komórki przestają reagować na insulinę. Wówczas mechanizm się zacina. Cukier nie przedostaje się do komórek i rośnie jego stężenie we krwi. Tak zaczyna się cukrzyca, a dokładniej cukrzyca typu 2 (patrz ramka pt.: Poznaj dwa podstępne typy). Do niedawna sądzono, że ujawnia się ona wyłącznie u osób po trzydziestym roku życia. Niestety', dziś lekarze rozpoznają cukrzycę typu 2 nawet u dzieci. A zatem historie, że do trzydziestki cukrzyca ci nie grozi, możesz włożyć między bajki. Zamiast ufać nieaktualnym poglądom, skup się na profilaktyce.
Spacer do zdrowia
Zacznij od codziennych energicznych spacerów. Gdy już przyzwyczaisz organizm do aktywności, podnieś poprzeczkę i rozpocznij regularny półgodzinny trening 2-3 razy w tygodniu. W profilaktyce cukrzycy najlepiej sprawdzają się ćwiczenia aerobowe, czyli takie, które nie są zbyt intensywne, ale trwają długo i angażują do pracy duże grupy mięśniowe. Do wyboru masz pływanie, jazdę na rowerze, taniec i aerobik.
Dieta na indeksie
Najważniejszą sprawą w diecie jest ograniczenie jedzenia słodyczy, które mają bardzo wysoki indeks glikemiczny. Oznacza to, że po ich zjedzeniu w organizmie gwałtownie wzrasta poziom glukozy, a takie skoki są bardzo niezdrowe dla trzustki. Lepiej jest, gdy po posiłku poziom cukru we krwi podnosi się powoli. Tak dzieje się po spożyciu produktów o niskim indeksie glikemicznym i dużej zawartości błonnika. W twojej diecie powinny więc znaleźć się: pieczywo razowe i pełnoziarniste, gruboziarniste kasze, makaron razowy', surowe lub blanszowane warzywa, gotowane ziemniaki, nasiona roślin strączkowych, mleko i napoje mleczne. Jedz też często, ale małe porcje, o stałych porach.
Na badania
Przynajmniej raz w roku odwiedzaj lekarza, zwłaszcza jeśli dotyczą ciebie poniższe sytuacje:
■ w twojej najbliższej rodzinie zdarzały się przypadki cukrzycy;
■ masz sporą nadwagę;
■ cierpisz na nadciśnienie;
■ masz nieprawidłowy poziom cholesterolu i triglicerydów w krwiobiegu;
■ chorowałaś na cukrzycę, gdy byłaś w ciąży;
■ urodziłaś dziecko o zbyt dużej (powyżej 4,5 kilograma) lub zbyt małej (poniżej 2 kilogramów) masie urodzeniowej;
■ miałaś kamienie w pęcherzyku żółciowym.
Najłatwiej zrobić badanie poziomu glukozy na czczo, ale dokładniejszą informację uzyskasz, wykonując tzw. krzywą cukru. Do testu krew pobiera się 3 razy: na czczo, w godzinę i w 2 godziny po wypiciu roztworu glukozy. Jeśli wynik przekroczy normę (patrz ramka pt.: Ile cukru powinno być we krwi?), skonsultuj się z lekarzem.
Zwiastuny choroby
Na początku cukrzyca jest niewidoczna, a jej objawy łatwo zbagatelizować. Nie daj się zwieść i zwracaj uwagę nawet na najbardziej niepozorne symptomy, takie jak:
■ senność;
■ zmęczenie;
■ świąd skóry;
■ wahania nastrojów;
■ wzmożone pragnienie;
■ częste oddawanie moczu;
■ długo gojące się rany;
■ suchość w ustach;
■ pieczenie oczu.
Jeśli zauważysz u siebie 4 z nich, zgłoś się do specjalisty.
Komentarze
0 comment