Magia - Czy istnieje? Co to jest? Czym różni się biała magia od czarnej? Magia a nauka.

0 tym, czy magia jest dobra, czy zła, decydują intencje czarownika. Może on na przykład odkryć czyjeś tajemnice (sztukę tę nazywamy kryptoskopią) i wykorzystać je - na przykład odnaleźć ukryty skarb i w ten sposób łatwo się wzbogacić. Odpowiednie zaklęcia chronią dobytek przed rabusiami, a rzucony na złodzieja urok może go nawet zabić.

Do sztuk magicznych zalicza się również wróżbiarstwo, astrologię i inne techniki przepowiadania przyszłości: na przykład na podstawie lotu ptaków (ornitomancja), układu chmur (aeromancja), wnętrzności zwierząt ofiarnych (haruspicjum), czytania z sita (koscinomancja), losowo wybranych wersów książek (sortilegium) czy wreszcie z kryształowej kuli (krystalomancja) lub lustra (katoptromancja).

Już w średniowieczu sztukę tę zaliczano raczej do nauk przyrodniczych niż do czarnoksięskich, gdyż zmuszała „czarownika" do bacznej obserwacji zjawisk natury.

Dzisiaj uważamy, że między czarnoksięskimi rytuałami i ich domniemanym oddziaływaniem na nasz los nie istnieje żaden związek, który dalby się uzasadnić prawami fizyki lub przyrody.

Czym się różni magia czarna od białej?

Właśnie z powodu udziału demonów w czarach od czasów św. Augustyna (354-430) nauka Kościoła rozróżnia magię białą i czarną. Pod pojęciem „czarnej magii” kryją się wszystkie zjawiska przypisywane czarownikom: czarcie szkody wyrządzane ludziom i zwierzętom, klęski żywiołowe, choroby i śmierć, zniszczone zbiory, a także zawładnięcie duszą ofiary. Tak więc królestwem czarnej magii jest po prostu wszelkie zło.

W przeciwieństwie do niej „biała magia”, zwana też naturalną lub W przeciwieństwie do niej „biała magia”, zwana też naturalną lub magią natury, pomaga ludziom. Zakłada bowiem, że Stwórca wszechrzeczy obdarzył przyrodę nie- * znaną mocą (lac. qualitates occultae). Moc tę, zawartą na przykład  w metalach, kamieniach szlachetnych, ziołach czy korzeniach, powinno się wykorzystywać w pożyteczny sposób.

Dzisiaj firmy farmaceutyczne odkrywają na nowo - od XVIII wieku tłumioną, wyszydzaną i prawie zapomnianą - wiedzę o zastosowaniu roślin w lecznictwie. A wystarczyło przeczytać tylko dzieła średniowiecznej mniszki Hildegardy von Bingen (1098-1179).

Dzisiaj istnieje cały „przemysł” ezoteryczny, przynoszący krociowe zyski: sklepy z artykułami do „białej magii", piramidkami, wahadełkami, czarodziejskimi różdżkami i kamieniami magicznymi oraz innymi tajemniczymi akcesoriami. Obecną fascynację zjawiskami paranormalnymi (w dobie komputerów!) można zapewne wytłumaczyć przesytem panowania „racjonalnych" nauk przyrodniczych w naszym życiu próbują one wszystkie zjawiska uzasadnić naukowo. Niektórzy ludzie jednak, w przeciwieństwie do fizyków i chemików, potrzebują w życiu odrobiny magii i tajemniczości. Czary i przesądy wypełniają więc tę niszę. Niezależnie od tego, czy wierzymy w magię, czy nie, odcisnęła ona na historii Europy swoje piętno: wiara w czarną magię doprowadziła do licznych procesów czarownic, które — szczególnie w XVIII wieku - zawiodły na stos tysiące ofiar. Z drugiej strony, trzeba też pamiętać, że to właśnie między innymi „białej" (naturalnej) magii, astrologom, alchemikom i uzdrowicielom zawdzięczamy rozwój współczesnej nauki.

Magia to nauka której nie rozumiemy

Biała, „dozwolona”, naturalna magia stała się w średniowieczu podwaliną rozwoju nauk przyrodniczych. Magowie, astrolodzy, wróże i uzdrowiciele musieli bowiem bardzo dokładnie poznać tajniki natury. Ich obraz świata zakładał bowiem, że wszystkie zjawiska wszechświata, makrokosmosu, mają swoje odbicie w mikrokosmosie - człowieku. Świadczą o tym różne znaki, symptomy, których objaśnianiem zajmuje się symptomatologia. Ten związek kosmosu i gwiazd z jednej strony oraz przyrody i człowieka z drugiej, przejawia się w całym łańcuchu wzajemnych powiązań. Wierzono, że gwiazdy dzięki swojej mocy mają wpływ na przyrodę i ludzkie życie.

Ponieważ nie wiedziano, na czym polega uzdrawiająca lub trują-ca moc roślin (na przykład mniszka lekarskiego) czy kamieni szlachetnych (na przykład: hematytu), jej działanie nazywano tajemnym (okultystycznym).

„Mag" był więc przyrodnikiem i uzdrowicielem, dla którego przyroda stanowiła otwartą księgę. Dlatego techniki przepowiadania przyszłości, takie jak astrologia, a także ornitomancja, objaśnianie snów, geomancja, chiromancja, przepowiadanie z łopatki zwierzęcia, uznawano raczej za naukę niż za praktyki magiczne.

W średniowieczu astrologię (której nie oddzielono jeszcze od astronomii) można było studiować na uniwersytecie. Stawianie horoskopów i przepowiadanie przyszłości należało do codziennych zadań uczonych, takich jak Martin Pol-lich. pierwszy rektor uniwersytetu w Wittenberdze. Tematem jego wykładów były między innymi przepowiednie na lata 1486, 1487 i 1490. Tak znakomity astronom jak Johannes Kepler (1571-1630), zasłynął również jako astrolog i twórca horoskopów.

Uczeni i prości ludzie, lekarze i znachorki wykorzystywali metale, kamienie szlachetne, zioła i korzenie: na przykład czerwonawo-czarny hematyt do tamowania krwi, czysty kryształ górski zaś do leczenia chorób oczu.

Nawet kiedy w XVIII wieku astronomia i astrologia przestały być jedną nauką, podobnie jak chemia i alchemia — u zarania współczesnych nauk przyrodniczych stała... biała magia.

Wpływ Marsa na ziemię i człowieka.

Już babilońscy astrologowie uznawali Czerwoną Planetę za gwiazdę wojny. Korneliusz Agryppa w swoim dziele Trzy księgi filozofii okultystycznej z 1531 roku wskazuje liczne zależności. Marsowi przyporządkowane są: z żywiołów - ogień, a także wszystko, co ostre, w organizmie zaś - żółć; wśród metali - żelazo, czerwona ruda; spośród kamieni - diament, magnes i ametyst; z roślin - ciemiernik, czosnek, chrzan oraz rośliny kłujące i wywołujące swędzenie, na przykład pokrzywa; spośród zwierząt - koń, muł, wilk, pantera, jadowite węże, pchły i komary.