KOLEDZY
TRUDNOŚCI
-
nie wolno się nad dzieckiem rozczulać, jeśli sobie ściągnęło na głowę problem, to niech samo je rozwiązuje – to go nauczy bycia twardym
-
powinno się podpowiadać sposoby rozwiązywania problemu i wspierać dziecko w pokonywaniu trudności oraz mobilizować do ich pokonywania
-
obowiązkiem rodzica jest chronić dziecko przed trudnościami
-
życie jest pełne trudności, więc dziecko nie powinno zwracać się o pomoc do rodzica, musi nauczyć się radzić z nimi samo
KŁAMSTWO
SAMODZIELNE DECYZJE
-
dziecko ma prawo do samodzielności, ale trzeba mu pomóc, jeśli wynikną jakieś problemy
-
poważniejsze decyzje powinno się przedyskutować z dzieckiem, omówić ich plusy i minusy
-
dziecko może podejmować je samodzielnie, bo ono ponosi ich konsekwencje
-
dopóki dziecko jest nieletnie i całkowicie zależne od rodziców, nie ma większych praw do własnych decyzji
WOLNY CZAS
-
dziecko nie musi informować o wszystkich swoich planach, trzeba mu zaufać
-
wybór spędzania go zależy od dziecka i tak nie da się go cały czas pilnować
-
należy pokazać dziecku jak spędzać wolny czas i nauczyć informowania rodziców o swoich planach
-
wolny czas dziecko ma spędzać pożytecznie, zgodnie z pomysłem rodziców, swoboda psuje dziecko
PRZEWINIENIE
NAGRODA/KARA
-
należy unikać kar, bo mogą one zwichnąć psychikę dziecka
-
nagrody bardziej motywują do powtórzenia pozytywnego zachowania, więc powinny być częściej stosowane, ale czasem kary są w wychowaniu nieuniknione
-
rodzic nie musi się zbytnio przejmować nagrodami i karami, dziecko i tak poniesie konsekwencje każdego swego czynu i to go najlepiej nauczy co robić, a czego nie
-
kara to podstawa wychowania, nic nie działa tak skutecznie jak ona
WYMAGANIA
-
wymagania muszą być ściśle ustalone i bezwzględnie przestrzegane, bo bez nich dziecko nie nauczy się dorosłości
-
trzeba stawiać wymagania, ale odpowiednie do możliwości dziecka
-
nie należy ich stosować zbyt wiele, gdy dziecko dorośnie, życie wystarczająco da mu się we znaki
-
w życiu liczy się luz i spontaniczność, a nie sztywne wymagania
KRYTYKA
POLECENIE
-
lepiej unikać ich wydawania, bo potem się człowiek denerwuje, pilnując ich wykonania
-
dziecko zawsze powinno się podporządkować woli rodziców
-
polecenia powinno się ograniczać tylko do obowiązków szkolnych i pomagać w ich wykonaniu
-
większość poleceń powinno się uzasadniać, by dziecko rozumiało ich sensowność
ŻYCZENIA
ROZMOWA
SPORNE KWESTIE
-
dziecko ma prawo wypowiadać swó j punkt widzenia, trzeba go wysłuchać i przedstawić własny, z zachowaniem przez obie strony wzajemnego szacunku
-
należy unikać sporów, to stresujące dla obu stron
-
w sporze zawsze ma wygrać rodzic, bo dziecko musi czuć jego autorytet
-
nawet jeśli dziecko nie ma racji, to warto mu ją przyznać, bo tak kształtuje się jego poczucie własnej wartości
ZŁY NASTRÓJ
-
zdenerwowanie i złość rodzica są zawsze uzasadnione, dziecko nie ma do nich powodów
-
każdy ma prawo do złego nastroju, ważne jednak, by wynikające z niego zachowanie nie krzywdziło nikogo
-
dzieci tak samo jak rodzice mają prawo do zachowań zgodnych z nastojem, wystarczy późniejsze „przepraszam”
-
dzieci nie powinny zawracać głowy rodzicom swoimi humorami
RADY
ROZMOWY O ALKOHOLU
Test psychologiczny: Jakim jesteś rodzicem?
-
You got: Model przyzwalający
Jesteś przeciwieństwem rodziców autorytarnych. Jesteś emocjonalnie związany z dziećmi, ale unikasz egzekwowania od nich odpowiedzialności, nie stawiasz granic i reguł zachowania. Uważasz, że dziecko powinno być wychowane „bezstresowo” i pozwalasz mu na zdecydowanie na zbyt wiele
-
You got: Model niezaangażowany:
Podobnie jak rodzice ”przyzwalający” nie ustanawiasz reguł postępowania i zachowania dzieci, nie egzekwujesz odpowiedzialności. Jednak w odróżnieniu od rodziców „przyzwalających” nie jesteś z dziećmi związany emocjonalnie. W skrajnych przypadkach rodzice tego modelu bywają nieprzewidywalni, brutalni, zaniedbujący i lekceważący swoje dzieci.
-
You got: Model wymagającej miłości:
Tacy rodzice spodziewają się, że ich dziecko będzie przestrzegać reguł i norm ustanowionych w rodzinie i egzekwują to. Jednak w ustanawianie tych standardów angażują same dzieci na zasadzie negocjacji i poszanowania ich autonomii oraz zdolności do podejmowania decyzji. Są wymagający, ale wspierają dzieci ciepłem i zaangażowaniem. Są asertywni, nie są agresywni.
-
You got: Model autorytarny
Tacy rodzice kontrolują i oceniają dzieci według surowych i bezwzględnych standardów czy kryteriów. Na pierwszym miejscu stawiają ciężką pracę i respektowanie swojego autorytetu. Są krytyczni i mają tendencję do wymuszania karnej dyscypliny. Posłuszeństwo jest stawiane ponad poczucie wolności dziecka i jego naturalne dążenie poznawcze.
Share
Tweet
Pinterest
Komentarze
0 comment