Najwięcej „luzu" mają cząsteczki gazów. To „upakowanie" cząsteczek nazywamy gęstością. Największą gęstością cechują się ciała stałe, mniej gęste są ciecze, a najmniejszą gęstość mają gazy (ale są też wyjątki od tej zasady!).
Jeśli wrzucimy do wody kamień, którego cząsteczki są upakowane ciaśniej niż cząsteczki wody (czyli ma on gęstość większą niż woda), pójdzie na dno. Jeśli ciało będzie miało mniejszą gęstość niż woda (na przykład drewno), będzie unosić się na jej powierzchni. Ciało o gęstości takiej samej jak woda ulokuje się pomiędzy dnem a powierzchnią wody.
No dobrze, ale przecież stal ma większą gęstość niż woda! Dlaczego w takim razie statek pływa? Kulka z plasteliny wrzucona do wody zatonie, ale jeśli z tego kawałka plasteliny uformujemy miseczkę, będzie się unosić na wodzie. Objętość plastelinowej łódeczki jest o wiele większa niż objętość kulki. W skład zanurzonej części łódeczki wchodzi też powietrze o bardzo małej gęstości. Podobnie jest ze statkiem. Ma olbrzymią objętość, a stalowy kadłub jest przecież w pewnej części wypełniony powietrzem. Statek jako całość (kadłub + inne elementy konstrukcji + pasażerowie + powietrze) ma mniejszą gęstość niż woda. Siła wyporu „pcha" go od dołu ku powierzchni wody i dzięki temu statek nie tonie.
Komentarze
0 comment