W 2. roku życia dziecko wkracza w inny etap. „To moje!” powtarza co rusz. I nie chce się niczym dzielić. To czas, kiedy tworzy się tożsamość malucha. Poczucie własności jest jej ważnym aspektem. To wstęp do rozwijania świadomych upodobań: „Chcę tego, a nie tamtego”, „Lubię tamto, a nie to”.
Zabawka trzymana w dłoni daje dziecku poczucie niezależności i siły. A ponieważ malec żyje chwilą obecną, polecenie „pożycz” oznacza dla niego „oddaj na zawsze”. Nie rozumie, że tę rzecz, która zniknie z jego oczu, kiedyś odzyska. Dopiero gdy maluch ma 2 i pół roku, zaczyna postrzegać inne dzieci jako potencjalnych kompanów zabawy.
Prawo własności
Jeśli dziecko ma jakieś własne rzeczy, zawsze pytaj, czy możesz je pożyczyć.
Nie bierz jego kredek ani książek bez pytania. Na placu zabaw i podczas wizyt znajomych nie rozporządzaj zabawkami malca. Daj mu szansę, żeby mógł powiedzieć „nie”. Ma prawo nie chcieć pożyczyć swoich rzeczy. Maluch uczy się najlepiej poprzez naśladowanie i obserwowanie zachowań dorosłych. Jeśli wy będziecie się z nim dzielić i szanować jego rzeczy, i on szybciej się tego nauczy.
PRZEDSZKOLE EMPATII
Gdy dwulatek nie chce się dzielić, zaproponuj: „Chodź, poszukamy razem czegoś, czym Jaś się może pobawić”.
Trzylatkowi możesz powiedzieć: „Krzysiu, zobacz, Kasia też chce się pobawić tą koparką. Kiedy skończysz, pamiętaj, żeby jej ją dać”. W ten sposób uczysz swoje dziecko wrażliwości na potrzeby innych.
Gdy maluch pozwoli koledze obejrzeć swoją zabawkę, powiedz np.: „Jak miło, że pokazałeś Jasiowi auto”. To uczy dziecko zauważać emocje innych. Nie wywierając presji, wspieramy malca i dojemy mu poczucie bezpieczeństwa.
Maluchy dzielą się, gdy jest to element zabawy, np. wydzielają kolegom herbatniki. Warto to docenić.
Powiedz np.: „Fajnie, że dojesz dzieciom herbatniki, teraz one też ich spróbują”. Dziecko zauważy, że może sprawić innym przyjemność.
RAZ TY, RAZ JA
Gdy oglądasz z dwulatkiem książkę, przewracajcie strony na zmianę.
Wpierw ty ucałuj misia na dobranoc, potem dziecko. Tak tworzycie miłe dla malca rytuały, dzięki którym uczy się, że można czymś się dzielić. Trzylatkowi pokaż, że można wspólnie osiągnąć jakiś cel, np. możecie razem podlewać kwiaty. Czasem dawaj dziecku coś, czym może podzielić się z innymi dziećmi, np. chrupki. Ale nie naciskaj, żeby to zrobiło.
CZAS DO NAMYSŁU
Jeśli dziecko nie chce dać koledze swojej zabawki, nie wywieraj presji, tylko zapewnij je, że dzielenie się nie oznacza oddawania na zawsze.
Daj dziecku czas na podjęcie decyzji. Maluch potrzebuje często na to kilku minut. Zaproponuj, żeby dzieci wymieniały się zabawkami co jakiś czas.
W takich sytuacjach sprawdza się klepsydra - dziecko, które czeka, może obserwować przesypujący się piasek, ucząc się przy okazji, czym jest czas.
ĆWICZENIA W PIASKOWNICY
Często chodź z dzieckiem na plac zabaw. To świetna okazja do ćwiczenia umiejętności dzielenia się z innymi.
Im więcej czasu dziecko będzie spędzać w grupie rówieśników, tym szybciej poczuje radość płynącą ze wspólnej zabawy. W prostych słowach wyjaśniaj maluchowi reguły korzystania z zabawek i sprzętów w parku: „Piaskownica jest dla wszystkich dzieci”, „Nie wyrywaj innym zabawek”. Ale nie denerwuj się, gdy maluch nie zawsze się do nich stosuje. Z czasem będzie coraz lepiej. Na razie podpowiadaj dziecku, jak może się zachować: „Jeśli chcesz pożyczyć autko chłopca, spytaj, czy możesz”, „Może dziewczynka pozwoli ci pobawić się łopatką, jeśli dasz jej foremkę?”. Dwuipółlatkom można już zaproponować wspólną zabawę: „Może pobawicie się razem wywrotką? Janek może wsypywać piasek do środka, a Staś może go wozić”.
PRZED PRZYJŚCIEM GOŚCI
Uprzedź malucha, co się wydarzy. Powiedz np.: „Przyjdzie dziś do nas Kuba. Możliwe, że będzie się chciał bawić niektórymi twoimi zabawkami. Chodź, zobaczymy, co możesz mu pokazać”.
Wyjmijcie zabawki, których jest więcej i których starczy dla wszystkich: klocki, kredki, samochody. Pamiętaj, że dziecko nie musi dzielić się wszystkim z gościem. Schowajcie wspólnie zabawki, które maluch chce zachować tylko dla siebie.
UKOCHANY MIS POD OCHRONĄ
W przedszkolu ulubiona zabawka pełni często funkcję przenośnego systemu wsparcia dla dziecka.
Gdy mamy nie ma obok, daje mu poczucie bezpieczeństwa. Warto więc zadbać, by malec mógł mieć ją przy sobie, gdy tego potrzebuje. I by nikt od niego nie wymagał, żeby dzielił się z kolegami ukochanym misiem.
Komentarze
0 comment