Zdarza się, że ładunki elektryczne przemieszczają się między dolną a górną częścią chmury.
W czasie burzy w dolnej części chmury gromadzą się ładunki ujemne, natomiast powierzchnia ziemi ładuje się dodatnio.
Kiedy różnica potencjału staje się bardzo wysoka, ujemne ładunki z chmury spływają do powierzchni ziemi, w postaci ? wyładowania elektrycznego. Długość błyskawicy dochodzi czasami nawet do kilkudziesięciu kilometrów.
Kto wynalazł piorunochron?
Amerykanin Benjamin Franklin przeprowadzał eksperymenty z elektrycznością. W czasie burzy puszczał latawiec z żelazną końcówką. Na końcu sznurka, na którym wisiał latawiec, zawiesił żelazny klucz. Franklin przekonał się, że metalowa końcówka zbiera ładunki elektryczne, które spływając po mokrym sznurku dochodziły do klucza. Dotykając klucza doznawał wstrząsu.
Po tym doświadczeniu, w roku 1752, zaprojektował piorunochron. Był to metalowy zaostrzony pręt, wbity w ziemię obok domu i wyższy od budynku. Pręt przyciągał wyładowania w czasie burzy i rozpraszał je w ziemi, chroniąc dom przed bezpośrednim uderzeniem piorunów.
Komentarze
0 comment