Dlaczego nie widzimy w ciemnościach?

Ilość światła wpadająca do oka regulowana jest źrenicą. Gdy światło jest słabe, źrenica rozszerza się. Gdy jest silne, zwęża się pozostawiając tylko mały otworek. Aby rozszerzyć możliwości postrzegania, z pomocą człowiekowi przyszła technika. Stosując urządzenia reagujące na promieniowanie podczerwone (cieplne), niewidoczne dla oczu, możemy widzieć w ciemności różne przedmioty.

W tych przetwornikach, nazywanych noktowizorami, promienie podczerwone zamieniane są na światło widzialne na specjalnych ekranach.

Dlaczego kocie oczy świecą nocą?

Niektóre zwierzęta, np. koty, dobrze widzą także w ciemności. Na granicy siatkówki i twardówki oka znajduje się nabłonek barwnikowy zawierający kryształki guaniny. Odbijają one światło z powrotem w kierunku siatkówki. W ten sposób komórki wzrokowe są dwukrotnie pobudzone. Gdy patrzymy prosto w kocie oczy, widzimy światło odbite od nabłonka barwnikowego.

Przeźroczysta przednia część oka to rogówka. Za nią znajduje się tęczówka z otworem - źrenicą. Źrenica reguluje ilość światła wchodzącego do wnętrza oka. Dalej jest soczewka. Skupia ona promienie świetlne i tworzy odwrócony i pomniejszony obraz na siatkówce. W siatkówce są dwa rodzaje komórek receptorowych, czułych na światło: czopki i pręciki.

Pręciki są bardziej czułe, ale nic reagują na barwy. Odpowiadają za widzenie w słabym świetle. Czopki odpowiadają za widzenie w pełnym oświetleniu i reagują na światło barwne. Impulsy z komórek wzrokowych zbierane są przez neurony i nerwem wzrokowym doprowadzane do ośrodków wzrokowych mózgu. Mózg odwraca obraz, analizuje i porównuje kształty z wzorcami pamięciowymi.