ANOREKSJA
Jadłowstręt psychiczny, potocznie zwany anoreksją (z gr. an - "brak, pozbawienie', arexis - 'apetyt'), charakteryzuje się zanikiem łaknienia. Osoby cierpiące na to schorzenie dążą do coraz większego ubytku masy ciała poprzez drastyczne ograniczanie ilości spożywanego jedzenia, aż do całkowitego jego odstawienia. Chorych na anoreksję cechuje zniekształcone postrzeganie własnego ciała - mimo postępującej nie-dowagi widzą siebie jako osoby wręcz otyłe, o rozbudowanej tkance tłuszczowej. Początkowo anorektyk zmniejsza porcje spożywanych pokarmów i rezygnuje z produktów wysokokalorycznych, a z czasem pojawia się strach przed jedzeniem tak silny, że problemem staje się zjedzenie choćby liścia sałaty.
Brak odpowiedniej ilości energii oraz niedobory składników odżywczych w organizmie skutkują takimi zaburzeniami, jak: ogólne osłabienie, zwiotczenie mięśni, osteopenia (zmniejszona gęstość mineralna kośćca), łamliwość kości, zaburzenia pracy serca i inne problemy kardiologiczne, spadek ciśnienia tętniczego, odwodnienie, bóle i zawroty głowy, spowolnienie metabolizmu, problemy żołądkowo-jelitowe, zaburzenia hormonalne, choroby układu trawiennego, niski poziom cukru we krwi, obniżenie odporności, co w efekcie może prowadzić nawet do śmierci.
BULIMIA
Żarłoczność psychiczna (z gr. bous - 'byk, limo - 'głód'), potocznie zwana bulimią, polega na utracie kontroli nad spożywanym pokarmem. Charakteryzuje się napadami objadania się olbrzymimi porcjami jedzenia (jednorazowo mogą przekraczać całodzienne zapotrzebowanie energetyczne), które uaktywniają się przez problemy natury psychicznej. Bulimicy zjadają wszystko, co znajdzie się w zasięgu ich ręki, nawet produkty nieprzygotowane do konsumpcji, jak surowy makaron albo nieugotowany ryż. Chory nie odczuwa smaku i przestaje jeść, dopiero gdy pojawia się mocny ból brzucha związany z przejedzeniem, kiedy w zasięgu wzroku skończy się pokarm lub ktoś mu przeszkodzi. Po epizodzie objadania chory wpada w poczucie winy i ma nieodpartą potrzebę pozbycia się z organizmu tego, co przed chwilą zostało zjedzone -w tym celu prowokuje wymioty, zażywa środki moczopędne i przeczyszczające albo stosuje głodówkę oraz wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.
Bulimia często towarzyszy innym zaburzeniom psychicznym, takim jak depresja, stany lękowe, zaburzenia osobowości. Choroba ta jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ w przeciwieństwie do anorektyka wygląd bulimika zwykle nie budzi zastrzeżeń - jego masa ciała może pozostawać w normie lub nawet ją przekraczać.
ORTOREKSJA
Ortoreksja (z gr. orthos - 'właściwy', orexis - 'apetyt') to zaburzenie polegające na obsesyjnym myśleniu o jedzeniu i spożywaniu tylko zdrowej (w mniemaniu ortorektyka) żywności. Osoba cierpiąca na to schorzenie całą swoją uwagę podporządkowuje przestrzeganiu restrykcyjnych zaleceń dietetycznych, które stają się głównym sensem życia. Lista zdrowej żywności ortorektyka jest bardzo ograniczona i zwykle ulega systematycznemu skracaniu. Ortorektyk spędza mnóstwo czasu na szukaniu żywności z jak najlepszego źródła, a jeśli produkty nie spełniają jego wysokich wymagań, woli nie zjeść nic. Dieta stosowana przez chorego często zawiera kilka wybranych produktów spożywczych lub polega na drastycznym eliminowaniu pewnych składników odżywczych, np. węglowodanów albo tłuszczu.
Ortoreksja prowadzi do niezrównoważonej dostawy energii i składników odżywczych, skutkuje niedoborami żywieniowymi, które pociągają za sobą zaburzenia funkcjonowania organizmu, dysfunkcje narządów, problemy metaboliczne. Ortorektycy są osobami bardzo zdeterminowanymi, głęboko wierzącymi w to, że odstawienie niezdrowej w ich opinii żywności uchroni ich przed wszelkimi chorobami. Spędzają dużo czasu na poszukiwaniu informacji na temat odżywiania, niestety, nie zawsze w sprawdzonych źródłach. Ich wiedza nie jest poparta badaniami naukowymi, są jednak tak pewni swoich racji, że odsuwają się od każdego, kto próbuje ingerować w ich dietę.
Komentarze
0 comment