Odrzucenie liści to złożony proces. Najpierw roślina wycofuje z liścia wszystkie substancje, które mogą być jeszcze przydatne, takie jak cukry i niektóre składniki mineralne. Zielony barwnik ulega rozkładowi, dzięki czemu ujawniają się niewidoczne do tej pory, obecne w ciałkach zieleni, barwniki czerwone i żółte. Dotychczas maskowane, teraz nadają kolor jesiennym liściom.
Na łodydze, w miejscu gdzie przyrasta ogonek liścia, wytwarza się warstwa ochronna kory. Przypomina to zamykanie przegrody w łodzi podwodnej. W nasadzie ogonka występuje warstwa komórek o cienkich ściankach. Specjalny enzym rozpuszcza część ścianek. Liść trzyma się teraz tylko „na słowo honoru" i najlżejszy podmuch wiatru może go zerwać. Zostaje po nim blizna, a przy niej pączek zimowy, nazywany śpiącym. Z niego na wiosnę rozwinie się nowy liść.
Nie wszystkie rośliny tracą liście na zimę. Liście roślin zimozielonych są sztywne, mają grubą skórkę, często są zredukowane do łusek (jak u żywotnika) czy szpilek (jak u sosny).
Niektóre rośliny zrzucają liście latem. Sosny i świerki pozbywają się wtedy części najstarszych igieł. W krajach tropikalnych drzewa tracą liście w porze suchej, która jest odpowiednikiem naszego lata.
Komentarze
0 comment