Obsada Filmu:Moje córki krowy (2015)
- reżyseria Kinga Dębska
- scenariusz Kinga Dębska
- gatunek Dramat, Komedia
- produkcja Polska
- premiera 16 września 2015 (Światowa) 8 stycznia 2016 (Polska premiera kinowa)
Recenzja filmu: Moje córki krowy (2015)
Obraz Kingi Dębskiej zapełnia tę lukę w wielkim stylu. To produkcja, która przywodzi na myśl filmy obyczajowe realizowane w Skandynawii. Niby zwyczajne, niby niczym niewyróżniające się historie, które jednak niosą za sobą ogromny ładunek emocjonalny, poruszają. Dotychczas zazdrościliśmy tego kina naszym północnym sąsiadom, teraz i my możemy się nim chwalić. Co ciekawe, „Moje córki krowy” nie są jedynym filmem na Festiwalu, który porusza temat przemijania, walki z chorobą. Bezpośrednim konkurentem jest „Żyć nie umierać” z Tomaszem Kotem w roli głównej. O ile tamten film powinien trafić bezpośrednio do telewizji, tak produkcja Dębskiej może śmiało jechać w świat, godnie reprezentując polskie kino na przeróżnych festiwalach (które, jak zapowiadają twórcy, z pewnością odwiedzi).
„Moje córki krowy” to film, który zmaga się z jednym z najtrudniejszych tematów, jakie może podejmować kino. Opowiada o lęku, który dotyka każdego z nas, o starości, o umieraniu, o śmierci, o stracie najbliższej osoby – matki, ojca. Niby zwykły dramat, ale prawdziwie dotykający rzeczywistości, bez zakłamania ukazujący pewien wycinek życia. Reżyserka podchodzi do problemu odważnie, z wyczuciem, humorem oraz powagą, miesza radość i łzy. Charakteryzuje ją niezwykły zmysł obserwacji, umiejętność prezentacji zwykłego, ludzkiego zachowania. Efekt ten potęgują aktorzy, którzy perfekcyjnie wygrywają każdy gest, odruch. W dużej mierze naturalność ta wynika z tego, że w czasie zdjęć Dębska dała obsadzie dużą swobodę, pozwalając na improwizację, rejestrując kolejne sceny w długich ujęciach, pozwalając im dograć każde uczucie. Tym sposobem pojawiło się sporo fantastycznych scen, które choć nie znajdywały się w scenariuszu, idealnie pasują do opowieści – zabawa elektrycznym łóżkiem w szpitalu, palenie trawki, rodzinny obiad czy walka z parasolką na drugim planie (fantastyczny Dorociński w zupełnie nietypowej dla siebie roli). To zaufanie do aktorów w pełni się opłaciło, dzięki niemu dramat został zrównoważony przez humor, ale żaden z tych stanów nie przeważa, tworząc idealne połączenie.
Jednocześnie „Moje córki krowy” są opowieścią o dwóch siostrach, spojrzeniem na to, jak radzą sobie z trudną sytuacją. Bohaterki bardzo różnią się od siebie, przez co walczą z problemami w odmienny sposób. Marta (fenomenalna Agata Kulesza) jest znaną aktorką, zdecydowaną, pewną siebie kobietą, która działa, która bierze rzeczywistość taką, jaka jest. Kasia (również świetna Gabriela Muskała) jest wrażliwa, jakby wciąż dziewczęca, eksponuje wszystkie swe emocje. Od zawsze czuła się gorsza od Marty, od zawsze przebywała w jej cieniu. Choć siostry za sobą nie przepadają, muszą wspólnie przebrnąć przez bardzo bolesny okres. Na szczęście nie jest to słodka opowieść o rodzinnym pojednaniu. To byłoby zbyt proste, zbyt filmowe, fałszywe. Siła produkcji tkwi w umiarkowaniu i mocnym życiowym podłożu – inspiracją bowiem było samo życie, strata, którą przeżyła reżyserka, żałoba, z którą musiała sobie poradzić. Realizacja tego obrazu była w pewnym sensie terapią, formą godzenia się z losem. Wisienkę na torcie, tej bardzo udanej produkcji, stanowi fantastyczna muzyka Bartosza Chajdeckiego, którego styl można rozpoznać już po pierwszych dźwiękach. Muzyka cudowna w każdym momencie, fantastycznie wzmacniająca emocje, wydobywająca z filmu jeszcze więcej wrażeń.
Gdzie obejrzeć film: Moje córki krowy (2015)
Film dostępny tylko za pośrednictwem płatnych platform VOD
Komentarze
0 comment