O filmie: Czerwone mrówki (2007)
- Reżyseria: Stephan Carpiaux
- Scenariusz: Stephan Carpiaux, Laurent Denis
- Zdjęcia: Philippe Guilbert
- Muzyka: Frederic Vercheval
- Scenografia: Francoise Joset
- Producent: Stephan Carpiaux, Jean-Luc Van Damme (I)
- Gatunek: Dramat
- Produkcja: Belgia, Francja, Luksemburg
- Studio: Banana Films
- Czas trwania: 95 min.
Recenzja Filmu: Czerwone mrówki (2007)
Główna bohaterka to dziewczyna, która powoli wchodzi w wiek kobiecy, jednak w jej otoczeniu brak mentorki płci pięknej, która wprowadziłaby ją bezboleśnie w świat zdominowany przez seks, władzę i pieniądze. Stara się zastąpić zmarłą w wypadku matkę na wszystkich płaszczyznach, jednak jest to co najmniej niemożliwe. Codzienne otwiera z zamyka stację benzynową i warsztat, które to miejsca są jedynym źródłem utrzymania rodziny. Gotuje posiłki dla siebie i ojca, oraz zajmuje się wszelkimi codziennymi pracami domowymi. Pomiędzy nią, a ojcem jest jednak wielka dziura, dziura która powstała po wypadku, gdzie zginęła żona i do dnia dzisiejszego żadne działania ze strony córki (bo ojciec opanowany marazmem nic nie robi w tym kierunku) nie spowodowały zasypania tej przepaści. Alex zaczynają interesować się chłopcy i mężczyźni co sprzyja powstawaniu dwuznacznych sytuacji, z których samotnie wychowującej się dziewczynie może być trudno wybrnąć bez szwanku. Mota się pomiędzy kilkoma wyborami, lecz nagłe zmiany decyzji i ciągłe pacie w kierunku ojca mogą stać się dla niej zgubą. Jej ojciec zgubił się w swym melancholijnym przeżywaniu śmierci kobiety swego życia. Żyje przeszłością i nie potrafi przejść do następnego rozdziału swego życia. Zdaje się być obojętnym na wdzięki przyjaciółki rodziny Anne, która stara się im pomóc. Natomiast w córce zauważa coraz więcej z matki, co kieruje ich relacje w niebezpieczne rejony. Franck nie ma żadnego pomysłu na życie, na przyszłość. Młody Hector to bardzo wrażliwy młodzieniec żyjący w świecie muzyki klasycznej. Został w dzieciństwie adoptowany i w gruncie rzeczy uratowany z sierocińca, gdzie nie miałby żadnej szansy na rozwijanie swych zainteresowań. Teraz żyje myślą o dostaniu się do konserwatorium. Opiekuje się swą ciotką, względem której jest zbyt słaby, pozwala sobą pomiatać i narzucać jej racje. Poznanie Alex staje się dla niego krokiem przełomowy - zaczyna czuć że żyje. Jego ciotka to stara zrzęda żyjąca latami swej świetności, a teraz zachowuje się niczym wielka dama. Na wszelkie sposoby chce pokazać swą nieporadność i niezdarność by utrzymać Hectora przy sobie. Tylko z tego powodu zatrudnia Alex by pomagała jej przy ubieraniu i myciu się. Ma obsesję na punkcie samotności i za wszelką cenę chce zatrzymać młodzieńca w domu. Niby jest za rozwojem jego umiejętności(bo dzięki temu przebywa w domu z dala od innych młodych ludzi), ale ciągle krzyczy by przestał grać z tego lub innego równie błahego powodu.
Reżyser w wypowiedzi po seansie dał do zrozumienia, że w żaden sposób nie chce oceniać zachowań Alex. To ma być ukazanie tragicznej sytuacji, gdzie młoda dziewczyna skazana jest na niepełne wychowanie, zatem ma prawo się zgubić i popełnić parę błędów (które mogą, ale nie muszą) zmienić jej życie w przyszłości na gorsze. Stephan Carpiaux chciał ukazać tragizm postaci i to mu się świetnie udało. W swym debiucie pełnometrażowym pokazał, że język filmu nie jest mu obcy i potrafi stworzyć ciekawy obraz.
Zdecydowanie wart polecenia film, szczególnie osobom które wychowały się w niepełnych rodzinach - zostało tu pokazane jak można się zgubić, jakie błędy popełnić, ale także dano nadzieję, że można z tego wyjść.
Cały film skojarzył mi się z mieszanką filmowo-książkowych klasyków. Ojciec to istny Don Kichote od drzew, córka niczym "Lolita" korzysta ze swej dziewczęcej seksualności w mniej lub bardziej wyrafinowany sposób, a Hector gra na pianinie niczym Holly Hunter w "Fortepianie" na przekór okolicznościom i z całą pasją.
Gdzie obejrzeć cały film: Czerwone mrówki (2007)
Obecnie film: Czerwone mrówki (2007) można obejrzeć za pośrednictwem platform VOD.
Komentarze
0 comment