Prawie każdy z nas miewa okresy w życiu związane z poczuciem przewlekłego zmęczenia. Najczęściej jest to spowodowane bardzo intensywną aktywnością zawodową lub przeciążeniem obowiązkami rodzinnymi i domowymi. Stany takie jednak mają charakter przemijający i mają swoją określoną przyczynę. Natomiast niewielu ludzi zdaje sobie sprawę z istnienia poważnej jednostki chorobowej określanej mianem zespołu przewlekłego zmęczenia (CFS, z ang. - Chronić Fatigue Syndrome).
Rozpoznanie
Chorobę tę definiuje się jako długotrwałe, poważne i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie poczucie wyczerpania. Cechą charakterystyczną jest brak nieprawidłowości w obrębie organizmu. Określenie choroby z uwagi na ogromną różnorodność pacjentów jest bardzo trudne. Uważa się, że zapadalność na tę chorobę waha się między 7 a 38 przypadków na 100 tys. osób. Zauważono, że na zespół przewlekłego zmęczenia częściej zapadają kobiety, natomiast biorąc pod uwagę rasę, częściej choroba ta występuje wśród przedstawicieli rasy czarnej i Latynosów. Należy jasno podkreślić, ze naukowcom nie udało się znaleźć przyczyny tej, nie tak rzadkiej, choroby. Istnieje wiele hipotez dotyczących powodów choroby. Uważa sic. że za ten zespół może być odpowiedzialna przebyta infekcja wirusowa, np. wirusami herpes, HIV, enterowirusami, Epsteina-Barr (EBV). Inni uważają, że u podłoża choroby mogą leżeć rozliczne reakcje alergiczne, ponieważ u wielu chorych obserwowano różne reakcje uczuleniowe. Niektórzy naukowcy podkreślają, że czynnikiem wyzwalającym chorobę może być nadreaktywność skórna na przeróżne substancje chemiczne. Inni naukowcy dowodzą związku pojawiania się zaburzeń w obrębie układu immunologicznego z występowaniem zespołu przewlekłego zmęczenia. Niestety, nie udało się wyizolować żadnego powtarzalnego znacznika diagnostycznego choroby. Stąd tak wiele trudności diagnostycznych. Dlatego też, aby zdiagnozować chorobę, należy posłużyć się analizą kryteriów rozpoznawczych zespołu przewlekłego zmęczenia.
Objawy zespołu przewlekłego zmęczenia
Początek zespołu przewlekłego zmęczenia jest zazwyczaj nagły i wielu chorych kojarzy go z wystąpieniem jakiejś konkretnej choroby, np. niedoleczona infekcja wirusowa górnych dróg oddechowych, niedoleczona angina, z nawet borelioza. Czasami objawy poprzedzone są wystąpieniem powiększenia węzłów chłonnych, uczucia rozbicia i gorączki. Głównym objawem choroby jest ciężkie zmęczenie o charakterze fizycznym, psychicznym lub poznawczym, trwające powyżej sześć miesięcy, które uniemożliwia codzienne czynności życiowe i zawodowe. Charakterystyczne jest, że nie występują żadne oznaki upośledzenia funkcji mięśni, zapalenia stawów, uszkodzenia neurologiczne ani dysfunkcje i powiększenie poszczególnych narządów. Warto podkreślić, że typowym objawem jest brak poprawy po odpoczynku, po zaprzestaniu aktywności fizycznej i po zastosowaniu metod relaksacyjnych. Zatem przysłowiowy urlop i odpoczynek podczas jego trwania nie powoduje ustąpienia zmęczenia i poprawy samopoczucia. Objaw taki powinien każdego z nas zaniepokoić. W takie: sytuacji bezwzględnie należ} wykluczyć obecność zaburzeń psychicznych, które mogą wywoływać podobne objawy. Choroby, jakie należy wykluczyć, to depresja, nerwica lękowa, nerwica natręctw, zaburzenia afektywne Stany te mogą imitować objaw} zespołu przewlekłego zmęczenia.
Leczenie zespołu przewlekłego zmęczenia
Nie jest jednoznaczne i nie ma skutecznego schematu terapeutycznego. Do każdego pacjenta lekarz powinien podchodzić indywidualnie. Czasami poprawę przynoszą leki antydepresyjne suplementy diety, witaminy, alt brak jest jednoznacznych dowodów na skuteczność takiego postępowania. Niektórym chorym pomaga interwencja psychologiczna. Również pomocne mogą się okazać indywidualnie dobrani programy rehabilitacji. Zdecydowanie należy odradzać narzucony lub długotrwały odpoczynek, ponieważ może on pogorszyć star ogólny pacjenta oraz sprzyjać po stępującemu osłabieniu.
Komentarze
0 comment