Do czego służy skóra?

Zewnętrzna warstwa naskórka jest martwa, zrogowaciała i ulega złoszczeniu. Pod nią jest część rozrodcza, w której wciąż tworzą się nowe komórki. Tworami powstałymi z naskórka, ale leżącymi w skórze właściwej są włosy, gruczoły potowe i łojowe. W skórze właściwej znajdują się naczynia krwionośne, receptory czuciowe i wolne zakończenia nerwowe.

Jak skóra reguluje ciepłotę ciała?

Ważnym zadaniem skóry jest utrzymanie stałej temperatury ciała - około 37°C. Kiedy organizm w czasie dużego wysiłku wydziela zbyt dużo ciepła i grozi mu przegrzanie, gruczoły potowe wytwarzają pot, który parując ochładza skórę. Rozszerzeniu ulegają też naczynia krwionośne, zwiększa się przepływ krwi, dlatego skóra czerwienieje. Kiedy jest zbyt zimno (ale także kiedy się boimy!) naczynia krwionośne kurczą się, aby jak najmniej uchodziło ciepła, włosy jeżą się i tak tworzy się... gęsia skórka!

Pod skórą właściwą położona jest tkanka podskórna, która składa się z tkanki łącznej i tkanki tłuszczowej. Warstwa tłuszczu chroni nas od zimna i od uderzeń.

Miękkość i elastyczność skóry utrzymywana jest dzięki łojowi, substancji wytwarzanej przez gruczoły łojowe.

Co czujemy dotykiem?

Ciepły, zimny, gładki, szorstki, lekki, ciężki...- każdy bodziec zewnętrzny powoduje pobudzenie odpowiednich receptorów. Przesłane do mózgu impulsy nerwowe zamieniają się w odpowiednie wrażenia zmysłowe. Pod naskórkiem leżą receptory dotyku ciałka Meissnera. Umożliwiają nam „delikatny dotyk”, ponieważ reagują przy najmniejszym kontakcie skóry z przedmiotami.

W głębokich warstwach skóry położone są ciałka Paciniego. Ostrzegają nas, kiedy coś mocno naciska na skórę. Jednakże, jeśli nacisk jest mały i trwa dłuższy czas, np. wywierany przez zegarek na nadgarstku lub przez ubranie, ciałka czuciowe przyzwyczajają się i nic reagują już na bodziec.

Ciałka Krausego reagują na zimno, zaś ciałka Ruffiniego na ciepło. Liczba receptorów zimna dziesięciokrotnie przewyższa liczbę receptorów ciepła.