Recenzja Filmu: Jak upolować faceta (2012)
Nigdy nie przypuszczałam, że spodoba mi się jakaś komedia z Katherine Heigl w roli głównej. Jak dotąd w jej portfolio chyba tylko „Wpadka” zasługiwała na uwagę, i to głównie ze względu na męską część obsady (Seth Rogen, Jason Segel). Tam, gdzie na pierwszym planie brylować miała gwiazda „Chirurgów” było zazwyczaj płasko, irytująco i nieśmiesznie. Może zatem zadziałał tu efekt niskich oczekiwań. Myślałam, że wynudzę się jak mops, tymczasem udało mi się nawet parę razy roześmiać.
Przede wszystkim Heigl nie przypomina tu za bardzo siebie samej. Jako szatynka o kręconych – dodajmy lekko spierzonych włosach, ubrana byle jak i borykająca się z realnymi (a nie wydumanymi) problemami, znacznie mniej irytuje. Jej postać, to Stephanie Plum – prosta dziewczyna z New Jersey, która właśnie straciła pracę w sklepie z bielizną i rozgląda się rozpaczliwie za nowym sposobem zarobkowania. Mieszka w brudnej kamienicy o odrapanych ścianach, na śniadanie raczy się tłustymi frytkami i ma obciachową rodzinę, która próbuje ją swatać z kim popadnie. W końcu po znajomości udaje jej się złapać fuchę jako łowczyni nagród. Akcja rozgrywa się w obrębie jednej dzielnicy Trenton, gdzie wszyscy się znają i nic od lat się nie zmienia. Przypadkiem zatem osoba, którą ma doprowadzić przed sąd, to facet odpowiedzialny za złamanie jej przed laty serca. Dziś jest gliniarzem, uchylającym się przed wyrokiem za strzelanie do nieuzbrojonego cywila. Łapiąc Morellego dziewczyna może zdobyć nawet 50 000 dolarów. Zabawne, że już tego samego dnia wpada na byłego kochanka. Ale spotkać to jedno, zmusić kutego na cztery nogi glinę do stawienia się w areszcie, to inna sprawa. Zwłaszcza dla niedoświadczonej, nieuzbrojonej i naiwnej sprzedawczyni bielizny. Zaczyna się zabawa w kotka i myszkę, która naprowadzi Stephanie na znacznie grubszą aferę...
„Jak upolować faceta” („One for the Money”) nie jest komedią romantyczną, choć zawiera pewne jej elementy. Nie jest też czystą sensacją, choć z tego gatunku czerpie najwięcej. Przypomina nieco stare fabuły, w których grywał młody Mel Gibson, i do którego zresztą grający Morellego Jason O'Mara zdaje się nieco podobny. Całość jest. mam wrażenie, wywiedziona z modnej dziś w kinie amerykańskim estetyki „funkowego realizmu”. Te lekkie, rozrywkowe filmy, które romansują z kinem społecznym, mają na pierwszy rzut oka wygląd a la lata 80. i funkową ścieżkę dźwiękową w tle. Ostatnio z tego samego nurtu mogliśmy oglądać np. „Kontrabandę” z Markiem Wahlbergiem. I jak dla mnie, właśnie to ratuje ów dość przeciętny na poziomie scenariusza film. Człowiek ma już przecież dość fabuł rozgrywających się w Ameryce Buffetów i Gatesów, których bohaterki – paniusie spod igły martwią się jedynie o to., czy zadzwoni, czy nie zadzwoni. Tu przynajmniej mamy w tle prawdziwe miasto – lekko zapyziałe, wieloetniczne Trenton (choć zagrał je ponoć Pittsburg) - mieszkanie tych, których nie stać na nowojorskie czynsze. Ta charakterna sceneria pozwala jakoś przełknąć średnio wiarygodną, nieco naiwną intrygę, w ramach której ekspedientka może obezwładnić seryjnego zabójcę albo pozować nago przykuta do uchwytu prysznicowego przed kolejnymi niewzruszonymi tym faktem mężczyznami. „Jak upolować faceta” nie jest żądnym odkryciem sezonu, ale na sobotnią randkę doskonale się nadaje. A zatem, tak, warto wydać 25 zł na to niegroźne odmóżdżenie.
Obejrzyj Film:Jak upolować faceta (2012)
Obejrzyj także inne filmy:
Życie Pi/ Life of Pi (2012) - cały film online za darmo lektor - brak.
Komentarze
0 comment